قرارداد حفظ محرمانگی NDA

توافق نامه عدم افشای اطلاعات (NDA)، به عنوان توافق محرمانه (CA)، توافق نامه افشای محرمانه (CDA)، توافق نامه اطلاعات اختصاصی (PIA) یا توافق نامه رازداری (SA) شناخته می‌شود.

یک قرارداد حقوقی حداقل بین دو طرف است که تشریح می کند. اسرار محرمانه، دانش یا اطلاعات محرمانه ای که طرفین مایل هستند برای اهداف خاص با یکدیگر به اشتراک بگذارند، اما مایل به محدود کردن دسترسی به آنها هستند.

محرمانه بودن اطلاعات بین پزشک - بیمار (امتیاز پزشک - بیمار) ، اطلاعات وکالت-موکل ، اطلاعات بین کشیش-مردم عادی ، محرمانه بودن اطلاعات بانک و مشتری و توافق نامه های Kickback نمونه هایی هستند که غالباً در قرارداد کتبی بین طرفین درج نمی‌شوند.

 قرارداد حفظ محرمانگی معمولاً قرارداد یک قرارداد پیمانکاری است که از طریق آن طرفین توافق می کنند اطلاعات تحت پوشش این توافقنامه را فاش نکنند.

NDA(توافق نامه عدم افشای اطلاعات)؛ یک رابطه محرمانه بین طرفین ایجاد می کند ، به طور معمول برای محافظت از هر نوع اطلاعات محرمانه و اختصاصی یا اسرار تجاری. به این ترتیب ، NDA از اطلاعات مربوط به مشاغل غیر دولتی محافظت می کند. مانند همه قراردادها ، اگر فعالیتهای پیمانکاری مجرمانه باشند ، قابل اجرا نیستند.

NDA(توافق نامه عدم افشای اطلاعات)؛ معمولاً هنگامی امضا می شود كه دو شركت ، اشخاص یا اشخاص دیگر (مانند مشاركت ها ، انجمن ها و غیره) مشغول انجام كسب و كار باشند و نیاز به درک فرایندهای مورد استفاده در مشاغل یكدیگر به منظور ارزیابی روابط تجاری بالقوه دارند.

NDA(توافق نامه عدم افشای اطلاعات)؛ ها می توانند "متقابل" باشند ، به این معنی که هر دو طرف در استفاده از مطالب ارائه شده محدود هستند، یا می توانند استفاده از مواد توسط یک طرف را محدود کنند. یک کارمند می تواند برای محافظت از اسرار تجاری ، موافقتنامه NDA (توافق نامه عدم افشای اطلاعات)؛ را با یک کارفرما انجام دهد. در حقیقت ، برخی از موافقت نامه های استخدامی عبارتند از بند محدود کردن استفاده کارکنان و انتشار اطلاعات محرمانه شرکت. در اختلافات حقوقی که با حل و فصل حل و فصل می شود ، طرفین غالباً توافق نامه محرمانه بودن راجع به شرایط حل و فصل امضا می کنند.  در بعضی موارد ، به کارمندان که به دنبال شکایت خود در مورد عملکردهای غیرقابل قبول  اخراج می شوند، یا تبعیض نسبت به آزار و اذیت و آزار و اذیت در مورد خودشان ، ممکن است جبران خسارت پرداخت شود، منوط به NDA(توافق نامه عدم افشای اطلاعات)؛ است که از افشای حوادث شکایت شده منع می شود. چنین شرایطی در NDA (توافق نامه عدم افشای اطلاعات)؛ ممکن است از نظر قانونی قابل اجرا نباشد ، اگرچه ممکن است کارمند سابق را در سکوت مرعوب کند. 

یک توافق نامه عدم افشای اطلاعات می تواند از هر نوع اطلاعاتی که به طور کلی مشخص نیست، محافظت می کند.

با این وجود، توافق نامه های عدم افشای همچنین ممکن است شامل بندهایی باشد که از شخص دریافت کننده اطلاعات محافظت می کند به گونه ای که اگر آنها اطلاعات را از طریق منابع دیگر به طور قانونی بدست آورند، موظف به مخفی نگه داشتن اطلاعات نخواهند بود. به عبارت دیگر، توافق نامه عدم افشای اطلاعات معمولاً فقط به طرف پذیرنده نیاز دارد تا هنگامی که آن اطلاعات مستقیم توسط طرف افشاگر تهیه شده باشد، اطلاعات را با اطمینان حفظ کند.

با این وجود، گاهی اوقات پیداکردن طرف پذیرنده برای امضای یک توافق ساده، پیچیده و مشکل است و حاوی مقررات ایمنی برای محافظت از گیرنده نیست.

مفاد مندرج در NDA (توافق نامه عدم افشای اطلاعات)؛

• تعریف آنچه محرمانه است، یعنی اطلاعاتی که باید محرمانه نگه داشته شود. NDA(توافق نامه عدم افشای اطلاعات) های مدرن به طور معمول لیستی از انواع کالاهایی را شامل می شوند، از جمله برنامه های ثبت اختراع منتشر نشده، دانش ، برنامه ، اطلاعات مالی ، بازنمایی های کلامی ، لیست های مشتری ، لیست فروشندگان ، شیوه ها / استراتژی های تجاری و غیره
• . دوره افشای اطلاعات - اطلاعاتی که در طی دوره افشای اطلاعات افشا نشده است (به عنوان مثال ، یک سال از تاریخ NDA) محرمانه تلقی نمی شود.
• استثنائات آنچه باید محرمانه نگه داشته شود. به طور معمول ، در صورت عدم محدودیت در افشای یا استفاده از اطلاعات محرمانه ، نامعتبر خواهد بود گیرنده دانش قبلی از مواد داشت. گیرنده دانش بعدی در مورد مواد را از منبع دیگری به دست آورد. این مواد به طور کلی در دسترس عموم است. یا مطالب در معرض احضار است - اگرچه بسیاری از متخصصان این واقعیت را دسته ای از افشای مجاز می دانند ، نه به عنوان یک مقصر محرومیت از محرمانه بودن (زیرا مقررات مربوط به رازداری توسط دادگاه ممکن است حتی در صورت احضار احضار باشد). در هر صورت، مشکلات حقوقی و یک احضار نامه در آینده  احتمالاً نتیجه عدم انعقاد قرارداد NDA(توافق نامه عدم افشای اطلاعات) است.
• مقررات محدود کردن انتقال داده ها بر خلاف قوانین حاکم بر کنترل صادرات و امنیت ملی.
• مدت و شرایط (در سالها) محرمانه بودن ، یعنی مدت زمان محرمانه بودن. مدت (سالها) توافق نامه الزام آور است.
• مجوز به دست آوردن امداد موقت سابق؛ شرح اقدامات لازم است پس از پایان توافق با مواد محرمانه انجام شود.
• تعهدات گیرنده در مورد اطلاعات محرمانه ، به طور معمول شامل برخی نسخه های تعهدات: استفاده از اطلاعات فقط برای اهداف شمرده شده که افشای آن فقط برای افرادی که نیاز به دانستن اطلاعات برای این اهداف دارند.
• . استفاده از تلاشهای مناسب (نه کمتر از تلاشهای معقول) برای ایمن نگه داشتن اطلاعات. تلاش های معقول غالباً به عنوان معیار مراقبت در رابطه با اطلاعات محرمانه تعریف شده اند که از آن چیزی که کمتر از آن چیزی که گیرنده برای حفظ اطلاعات مشابه خود استفاده می کند ، سختگیرانه تر نیست. و برای اطمینان از اینكه هر كس اطلاعاتی را كه فاش می شود ، بیشتر به تعهدات محدود كننده استفاده ، محدود كردن افشای اطلاعات و اطمینان از امنیت حداقل به عنوان توافق نامه عمل كند. و انواع افشای مجاز - مانند مواردی که طبق قانون یا دستور دادگاه مورد نیاز است (بسیاری از NDA(توافق نامه عدم افشای اطلاعات)؛ ها از طرف گیرنده درخواست می کنند که به طرف افشاگر فوراً هرگونه تلاش برای دستیابی به اینگونه افشای را به اطلاع طرف فاش کند ، و احتمالاً برای همکاری با هرگونه تلاش از طرف افشاگر برای جستجوی قضایی محافظت از اطلاعات محرمانه مربوطه). قانون و صلاحیت حاکم بر طرفین. طرفین ممکن است صلاحیت انحصاری دادگاه یک کشور را انتخاب کنند.)

کارفرمایان و صاحبان هوشمند مشاغل و استارتاپ ها برای حفظ اسرار شرکت و کسب و کار خود با کارکنان خود و سایر شرکت هایی که در ارتباط هستند، قرارداد حفظ محرمانگی منعقد می‌نمایند. 

منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Non-disclosure_agreement

برای مشاوره و تنظیم قرارداد حفظ محرمانگی با ما تماس بگیرید.